انگشت اشاره

سلللللللللللللللللللللللللللللام 

هر چی صبر کردم ببینم کسی میاد مطلبی توی وبلاگ بذازه دیدم خبری نشد. 

گفتم علی الحساب بیام یه پست بذارم. 

تو رو به خدا حالا اگه نمیخواین نظر بدین لا اقل اسمتونو بنویسین که دلمون خوش بشه یکی مطالبمونو می خونه 

راستی واسه ی حکایت دومی که نوشتم (و شما الان لطف میکنین و اونو می خونین )هیچ برداشتی ننوشتم که احیانا آقای گودرزی یاد انشاهای دوران دبستانشون نیفتن. 

منتظر نظراتتون هستما 

شاید انگشت اشاره مان شکسته باشه: 

نقل است مریضی با حالتی زار و درمانده نزد طبیب رفت و به او گفت که بیماری عجیبی به جانش افتاده و هر جای بدنش را که فشار می دهد دردی عظیم و جانکاه او را فرا می گیرد و این درد آنقدر زیاد است که به گریه می افتد . نمی داند دچار چه نفرینی شده که همه ی قسمت های سالم بدنش ناگهان به این روز افتاده اند.

طبیب با تعجب گفت:"این غیر ممکن است که همه ی بخش های سالم بدن ناگهان از کار بیفتند."مریض با قیافه ی حق به جانبی گفت:"ببینید حتی وقتی لاله ی گوشم را هم فشار می دهم باز همان درد جانگداز فرا می رسد و مرا عذاب می دهد ! "

طبیب کمی بیمار را معاینه کرد و سپس  با خنده گفت:"شما همه جای بدنتان سالم است . مشکل شما این است که انگشت اشاره ی دست شما شکسته و به همین دلیل هر وقت آن را روی بخشی از بدن خود ،هر جایی که باشد قرار می دهید درد شدیدی را حس میکنید.ای کاش به جای اینکه به جان بدن خود بیفتید ،انگشت خود را روی سنگو خاک و در و دیوار می گذاشتید. فورا می فهمیدید که مشکل از کجاست و بی جهت به بخش های سالم بدن خود شک نمی کردید."

پیام پنهان در این لطیفه ی تلخ آنقدر روشن است که جای هیچ توضیح اضافه ای باقی نمی ماند . فقط کافی است به اطراف خود نگاه کنید  و به آدم هایی که به انسان های سالم و پاکدامن را بیمار و ناپاک می دانند و به هر جا دست می زنند نشان بیماری و ناپاکی را آنجا می بینند دقت کنید ،انگشت اشاره شکسته دست این افراد را به خوبی خواهید دید . این بیماری آنقدر شایع است که دیگر نیازی به توضیح بیشتر نیست و به همین خاطر به سراغ حکایت دوم می رویم:

نقل می کنند مردی از ضعف شنوایی همسرش شاکی بود . یکی از دوستان صمیمی اش متخصص گوش بود . برایش نامه ای نوشت و قضیه ی نیمه کر بودن همسرش را برای او توضیح داد و سپس از او چاره خواست که چگونه بفهمد میزان ضعف شنوایی همسرش چقدر است تا بتواند براساس آن برای درمان همسر بی چاره اش چاره ای بیندیشد.

دوست متخصصش با او قرار ملاقاتی گذاشت.مرد دوباره راه چاره ای از وی خواست.دوستش آهسته در گوشش گفت :"وقتی همسرت مشغول کار است از فاصله ی دور از او سوالی بپرس ،و اگر جوابی نگرفتی فاصله ات را آنقدر با او کم کن که او جواب دهد . همان فاصله حد شنوایی همسرت است ."

مرد پس از برگشت به خانه بلافاصله به آشپزخانه رفت و دید همسرش مشغول آشپزی است . از در آشپزخانه با صدای بلند گفت :"امروز ناهار چی داریم؟"جوابی نیامد.

فاصله اش را با همسرش کم کرد و دوباره پرسید:"امروز ناهار چی داریم؟"باز هم جوابی نیامد.به همین ترتیب هر چه فاصله را کم کرد باز هم جوابی نیامد تا اینکه کنار همسرش ایستاد و با صدای بلند گفت:"امروز ناهار چی داریم؟"

آنگاه صدای همسرش را شنید که می گوید :"ده بار است که از دم در تا اینجا برایت فریاد می زنم که امروز ناهار پیتزا داریم . تو رو به خدا فکری به حال گوش ضعیفت بکن!"