دستنوشته های یک دانشجوی ترم صفری

سلام بچه های گل م پزشکی

چند وقته میخوام تو وبلاگ مطلب بنویسم ولی نمیدونم مطلبام کجا میرفت.... که به لطف نیلوجون(ببخشید خانوم مهرنیا!!!هه هه!!!!؟) بر طرف شد تو uisw معمولا اول مطلبام چیزی نمینوشتم به خاطر همینه که یه کم ...فقط یه کم ...کم آوردم..

خیل خب دیگه برو ادامه مطلب ..برو...برو....

اول مهر
اینجا کلاسها مختلط است. هرچند برای من فرق چندانی ندارد. انسان اگر نزاکت داشته باشد و «چشم پاکی» سرش بشود توی نخ دختر مردم نمی رود. البته شنیده ام که دخترها بدجوری سرتق شده اند. 
من که خیلی سنگین برخوردکردم. چه با آن خانم شوتی که هرچه استادها ازش پرسیدند بلد نبود جواب بدهد و دلش هم نیامده کمی پول خرج کند و دماغش را عمل کند و آمد و ساعت کلاس بعد را ازم پرسید، چه با آن یکی که سرکلاس چند برگه به من داد تا به خانم جلویی بدهم. این یکی، دختری خیلی معمولی است. اصلا هیچ ویژگی ندارد. من که اصلا خیال ازدواج ندارم ولی اگر یک زمانی قرار شد عیال اختیار کنم، آن خانم بلوندی که با سانتافه می آید دانشگاه و به گفتة خودش قبلا هم یک لیسانس دیگر گرفته به نظرم بدک نیست. درهر صورت رودادن به دخترهای کم ظرفیت اصلا درست نیست. کمی که بگذرد بیشتر می فهمم که آن خانم بلوند، آدم باظرفیتی هست یا نه. گویا وقت حضور و غیاب گفتند اسمش «شراره» است.

دوم آبان
نمی دانم این شراره خانم چرا وقتی با او صحبت می کنم زود حرف را جمع می کند. احتمالا علاقه اش آنقدر به من زیاد است که می ترسد توی حرف لو برود. نمی داند که من آنقدرها هم آدم سختگیری نیستم. به هر حال کم کم بیشتر با هم آشنا می شویم. من می دانم هرچقدر هم که سفت و سخت بگیرم، شراره خانم خودش آخر دیسیپلین است. در عوض این مهسا – همان که گفته بودم خیلی معمولی است – انگار اصلا پرستیژ سرش نمی شود. علاوه بر آن برگه هایی که اولین روز دانشگاه داد که به خانم جلویی برسانم، چندین بار از من تقاضای جزوه هم کرده است. بعد از سه-چهار بار بهانه آوردن، امروز مجبور شدم یکی از جزوه ها را به او بدهم. باز هرچه باشد او از «سمانه»، دختر شوت دماغ عمل نکرده درسخوان تر است.

سوم آذر
شراره اصلا راه نمی دهد. دخترة خرپول فکر کرده کیست؟ من را باش که خودم را وقف چه موجود بی عاطفه ای کردم. مهسا حداقل جزوه ها را که برمی گرداند حسابی تشکر می کند. معلوم است که محبت سرش می شود. احتمالا از آن دخترهاییست که در زندگی مشترک، بساز و همراه هستند. درست است که من تا همین چندوقت پیش معتقد بودم دختری خیلی معمولی است ولی این را هم می دانم که عشق و علاقه واقعی، تازه بعد از ازدواج به وجود می آید. دست روزگار، این «سمانه» را هم گذاشته جلوی چشم من تا هروقت او را می بینم قدر مهسا را بیشتر بدانم. از فردا با مهسا بیشتر گرم می گیرم.

شانزده آذر
یکی-دو هفته ای است که مهسا دیگر سراغ جزوه ها را هم نمی گیرد. پریروز حتی نگذاشت پول چایش را حساب کنم. گفت: «دونگی»! نمی دانم صبح، توی دانشگاه با رفقایش چه می گفت که زیرزیرکی من را نشان می دادند و هرهر و کرکر می کردند. مسخره ها! اینها مهسا را خراب کردند. البته او هم خودش زمینة خراب شدن داشته وگرنه این محبتها را به هر دختری کرده بودم تا الآن صدبار جانش برایم دررفته بود. اصلا نمی شود به ظاهر آدمها قضاوت کرد. مثلا همین «سمانه»؛ حالا شاید یک مسائل کوچکی در چهره اش باشد ولی قابل اغماض است. خوب هم که نگاه می کنم می بینم بینی بانمکی دارد و سادگی اش قابل ستایش است. به هر حال اصل، درون آدم است. تازه اگر کمکش کنم شاید درسش را هم بتواند تمام کند.

اول دی
...