شعری اندر وصف خودمان

به به سلام....خوبین ایشالله....دماغتون چاقه؟؟؟...چه  خبراااا؟؟؟؟.....من دوباره اومدم .......هوراااااااا....دوباره تحویل گرفتم خودمونو.....شنیدین میگن جون به جونش کنی آدم نمیشه؟؟؟....ماجرای منه....جون به جون منم کنن....مرض دارم دیگه....حالا اینقدر شکسته نفسی نکنم....حالا بسه دیگه خوش و بش.....برین ادامه ی مطلبو بخونین....آفرین ن ن ن ن ن ن....

به نام خدایی که زن آفرید حکیمانه امثال ِ من آفرید
خدایی که اول تو را از لجن و بعداً مرا از لجت آفرید !
برای من انواع گیسو و موی برای تو قدری چمن آفرید !
مرا شکل طاووس کرد و تورا شبیه بز و کرگدن آفرید !
به نام خدایی که اعجاز کرد مرا مثل آهو ختن آفرید
تورا روز اول به همراه من رها در بهشت عدن آفرید
ولی بعداً آمد و از روی لطف مرا بی کس و بی وطن آفرید
خدایی که زیر سبیل شما بلندگو به جای دهن آفرید !
وزیر و وکیل و رئیس­ ات نمود مرا خانه­ داری خفن آفرید
برای تو یک عالمه کِیْسِ خوب شراره ، پری ، نسترن آفرید
برای من اما فقط یک نفر براد پیت من را حَسَنْ آفرید !
برایم لباس عروسی کشید و عمری مرا در کفن آفرید
به نام خدایی که سهم تو را مساوی تر از سهم من آفرید