اسلاید های مدار منطقی

سلام دوستان عزیز

سال نو بر همگی مبارک و میمون

این دم آخر سالی آدم یه حالی میشه که دیگه خودشم حالشو نمیفهمه.

من الان که دارم این پستو مینویسم خودم نیستم اینا شاید شقشقیه است اما هرچی هست باید یه پیامی داشته باشه ....

وقتی به چند مدت گذشته فکر میکنم میبینم چقدر زمان زود میگذره مثل تندی ضرب آهنگی که همین حالا دارم گوش میدم اما چیزی که هست میخوام بدونم اگه قرار باشه این ایام به همین منوال طی بشه شب میشه و هممون خوابمون میبره اونوقت اون خواب اجباری که با بیدار نبودن در زندگی پیش میاد رو برای همیشه مزه میکنیم اما شاهد میدونه من همیشه از این موضوع فراریم همیشه حتی از فکرشم میترسم اگه این طوری بشه پس خوش به حال کلاغ که نهصد سال زنده میمونه اما بازم وقتی خوب که فکر میکنم میبینم اگه آش همین آشه و....... پس ۹۰۰ که هیچ بلکه بیشترشم درد ما رو درمون نمیکنه(ساز آروم شد استاد شروع به خوندن کرد چقدر شعرش سنگینه مگه این شاعرا چه کار کردن که هنوزم ما شعرشون رو نمیفهمیم.....)

دوستان باید بگم با این وضع ما همه مسافرای سفر فراموشی هستیم.....

مو به تن آدم راست میشه.....

کاووس کیانی که کی اش نامیدند      کی بودو کجا بود کی اش نامیدند

بیاید همه سعی کنیم مرغ زندگیمون حالا که تو عنفوان جوانی هستیم نغمه ی خرم رو بخونه ...

ان شا... که سال جدیدمون مثل سالای پیش نباشه.

ایام به کام و روزگار خوش.

http://s1.picofile.com/file/6432424544/ch10_PPT.pdf.html

http://s1.picofile.com/file/6432441646/course_plan

http://s1.picofile.com/file/6432505030/Dastan_3.mp3.html(این همون آهنگه که ازش گفتم آلبوم دستان(به سرپرستی پرویز مشکاتیان.... همین آخر شهریور امسال بود که از بینمون رفت ولی سنتورشو گذاشت واسه ما و بعد از ما ) استاد).

زندگی صحنه ی یکتای هنرمندی ماست

هرکسی نغمه خود خواندو از صحنه رود

صحنه پیوسته به جاست

خرم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد

بیایید همه یه سنتور داشته باشیم.